June 26, 2014
ในการให้ยาแก่คนสูงอายุ...
มีสิ่งหนึ่งที่เราไม่ควรมองข้าม นั้นคือความเหมาะสมของการใช้ยา
ผลจากการศึกษา...พบว่า คนสูงอายุใช้ยาไม่เหมาะสมมีประมาณ 21 %
โดยมียาบางตัวไม่ปลอดภัยต่อคนสูงวัย หรือเมื่อใช้แล้ว
มีแนวโน้มที่จะเกิดปฏิกิริยาระหว่างยา (medicine interactions)
มีตัวอย่างของการใช้ยาที่อาจไม่เหมาะสมกับคนสูงอายุ เช่น:
o Amitriptyline (โดยเฉพาะการใช้ขนาดสูงเกิน 50 มิลลิกรัม)
เพราะยาดังกล่าวจะทำให้ประสาทถูกกด เกิดอาการง่วงนอน ทำให้เกิด
ความเสี่ยงต่อการหกล้มได้ง่าย นอกจากนั้นยังพบว่า
ยา amitriptyline เป็นสารที่ออกฤทธิ์ anticholinergic
o Benzodiazepines: เป็นยาอีกกลุ่มหนึ่งที่ทำให้คนไข้สูงอายุเกิดอาการง่วง
ได้มาก ๆ ซึ่งเพิ่มความเสี่ยงต่อการหกล้มกระดูกแตกหักได้
o Dextropropoxyphene: เป็นยาแก้ปวดชนิดหนึ่ง ทำให้เกิดอาการสับสน
และเกิดอาการง่วงนอนได้อย่างมาก
จากหลักฐานรายงานเอาไว้ว่า คุณค่าของยา dextropropoxyphene ไม่ได้
เหนือกว่ายา พาราเซท,มอลเลย.. ด้วยเหตุผลดังกล่าว บางประเทศจึงได้
กำจัดยาตัวนี้ออกจากท้องตลาดไป (New Zealsnd)
“มีทางเดียวที่เราไม่ต้องหยุดยา คือไม่เรื่มใช้ยาตั้งแต่แรก”
ในการสั่งยาให้แก่คนสูงอายุหลายขนาน อาจกระทำได้ด้วยความลำบาก
โดยเฉพาะการพิจารณายาใหม่ให้แก่เขา
เรามีหลักเกณฑ์ในการพิจารณาว่า ยาที่ให้นั้นเหมาะสมหรือไม่
โดยพิจารณาจากคำถามดังต่อไปนี้:
การใช้ยามีข้อชี้บ่งหรือไม่ ?
ยาที่ใช้นั้นมีประสิทธิภาพสำหรับโรคของคนไข้จริงหรือ ?
ยาหลายตัวที่ใช้มีโอกาสทำปฏิกิริยาต่อกันหรือไม่ ?
มีการใช้ยาที่ออกฤทธิ์ซ้ำกัน โดยการได้รับยาจากแพทย์คนอื่นหรือไม่ ?
ระยะเวลาของการใช้ยาเป็นที่ทราบกันทั้งแพทย์ และคนไข้หรือไม่ ?
เมื่อคนไข้จะใช้ (กิน) ยา...มีผลข้างเคียงใหม ? ขนาดของยาถูกต้องหรือไม่ ?,
มีคำอธิบายวิธีใช้หรือไม่ ?
ยาที่ใช้เป็นยาที่ราคาถูกที่สุดเมื่อเปรียบกับยาตัวอื่นๆ ซึ่งมีประ
สิทธิภาพเท่ากัน ?
<< BACK NEXT >> P.7: Factors to considering whch medicine can be stopped –
Duration of use
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น